Het allerlaatste reisverhaal uit Azië

27/9

Deze dag hebben we niet veel gedaan, een rondje door Sandakan gelopen en winkeltjes gekeken.

Frank heeft ’s avonds  een lekkere massage gehad en ik een facial en een ear candeling(hele aparte ervaring).

Weet niet of er mensen zijn die het kennen maar zal het een klein beetje proberen uit te leggen.

Het zijn 2 stokjes ter grote van een chopstick zeg maar, en die steken ze aan aan het eind.

De andere kant gaat in je oor en ik voelde toen een soort van rook door me middenrif heen trekken, echt heel raar.

Verder hoor je een beetje geknetter.

Dat duurt ongeveer 15 min voor 2 oren en dat zou dan goed moeten zijn voor het reinigen van je lichaam en om te ont stressen.

Ik dacht ik ga het voor de gein is uitproberen, nou niet echt mijn ding moet ik zeggen.

Daarna filmpje gekeken op de kamer  en heerlijk gaan slapen.

28/9

Om 9 uur werden we opgepikt bij ons hotel en naar de haven gebracht waar een fast boat ons naar het turtle island bracht.

Na een uurtje varen kwamen we aan bij het eilandje.

Op het eiland staan alleen de grote bungalows die verhuurd worden (voor in totaal 50 personen)  een restaurant met een heel klein winkeltje, en boven een film zaaltje en een klein museum.

Overdag kan je lekker op het strand liggen of snorkelen.

En aan de overkant konden we zowaar de Filippines zien liggen (Joost we hebben gezwaaid).

Ze zijn daar nu heel erg bezig met projecten om de schildpadden te redden, ook in samenwerking met de Filippines ondanks dat het niet heel goed gaat tussen die landen.

Er komen daar elke avond (behalve met slecht weer) schildpadden eieren leggen, de mensen van het project halen dan die eieren uit de kuilen en plaatsten ze in hatches .

Ik denk dat iedereen het wel kent maar anders zie foto;)

Maar soms komen er op 1 avond zoveel schildpadden dat ze niet alle kuilen hebben kunnen leeg halen of ze niet gezien hebben.

Daarom als je mazzel hebt, kan je het natuurlijke proces van de baby schildpadjes ook overdag zien.

En wij hadden mazzel, zoveel mazzel dat we nog geen eens 15 min op het eiland waren toen we besloten een rondje te gaan lopen en ze zagen op het strand naar de zee toe hollen.

Wat geweldig om te zien, zulke kleine beestjes ongeveer 2 a 3 dagen oud.

Ze doen er namelijk ongeveer 2 a 3 dagen over om uit het ei te komen en hun weg naar de zand oppervlakte te banen.

1 klein schildpadje zat nog vast in het zand gat en kon er niet uit komen, die heb ik een handje geholpen…hoe leuk.

Na de lunch zijn we naar de kamer gegaan omdat ik me niet heel lekker voelde, en hebben op bed gelegen.

Met genoeg pijnstillers besloten we om half 5 nog een rondje te gaan lopen (omdat onze gids had verteld dat dan de grootste kans was dat de eieren zouden uitkomen vanwege minder warmte).

We liepen langs de hatches en daar waren er inderdaad al een paar uitgekomen, maar we wilden ze natuurlijk weer op het strand zien.

Dus wij snel naar het strand, en we hadden weer geluk.

Uit een grote kuil kwamen de kleintjes richting de zee gesprint, geweldig om dit 2 keer meegemaakt te hebben.

Jammer genoeg begon ik me steeds slechter te voelen.

We moesten ons half 7 melden bij het restaurant we gingen eerst een korte film kijken over schildpadden en daarna eten.

We zaten bij de film in een zaaltje met airco, maar ik werd alleen maar heter en heter.

Maar om de vrouwtjes schildpad eieren te zien leggen moet je daar wachten, de rangers zijn namelijk op het strand en als ze een schildpad hebben die klaar is om eieren te gaan leggen laat hij het weten aan de mensen bij het restaurant en kan de eerste groep gaan kijken.

Ze moeten namelijk het juiste moment afwachten omdat een vrouwtje er soms wel 2 uur over kan doen om een goed plekje uit te zoeken en een kuil te graven.

En omdat het eiland nog steeds druk bezocht is en niet 50 mensen om 1 schildpad kunnen staan verdelen ze het in 2 willekeurige groepen.

Helaas zaten wij bij de 2de groep, dat was erg lang wachten dus en al helemaal met koorts.

Lag ik daar op een bankje met koorts in de hitte van 35 graden, niet het allerleukste moment maar ja ik ben nou eenmaal heel eigenwijs en ik wilde het perse zien.

Uiteindelijk mochten we om 22.45 bij de schildpad kijken.

En het was het wachten waard, wat mooi om te zien zeg.

Ze was ook groot, 97 cm lang en 84 cm breed.

Ook was ze een nieuwkomer op het eiland en konden we zien hoe ze getagd werd.

Ze was echt een pracht beest en om het baren te zien was echt een klein wondertje.

Ik kan er nog wel heel veel over vertellen maar ik zou zeggen kijk de foto’s en ik ga proberen het filmpje erop te zetten.

29/9

Weer vroeg in de veren, om half 7 moesten we ontbijten omdat we om 7 uur met de boot vertrokken naar het vaste land van Sandakan.

Gelukkig voelde ik me al wel een stuk beter.

Bij de haven stond al een taxi voor ons klaar om ons naar het vliegveld te brengen.

We vlogen eerst weer terug naar Kota Kinabalu(K.K) en vanaf daar vlogen we door naar Mulu national park.

Echt heel leuk,  de vlucht van K.K naar Mulu waren we maar met z’n 5en in het vliegtuig… hoe grappig.

Bij Mulu aangekomen zijn we gelijk naar het park kantoor gegaan om daar tripjes te boeken.

Helaas hadden ze op het park geen slaapplekken meer, alles was volgeboekt voor de aankomende dagen.

We zijn toen naar 2 home stays gelopen vlakbij, maar dat was echt te erg.

Slaap je met z’n 8en of meer op een kamer zonder airco enz.

Dat zagen we niet zitten voor onze laatste vakantie nachten.

We hebben toen heb Mulu resort opgebeld en gelukkig hadden ze daar nog plek voor 4 nachten.

Het lag wel iets verder weg van het park, maar er reed een busje die voor je opgebeld werd als je heen of terug wilden.

Helaas waren ze bezig met verbouwen van het resort (door overname) en was het zwembad en de spa dicht.

’s Middag laat zijn we nog even terug gegaan naar het Mulu park omdat Frank heel graag de vleermuizen wilden zien uitvliegen bij de Deer Cave.

Na een stuk door de jungle gelopen te hebben wat trouwens echt super gaaf was kwamen we aan bij de grot.

Echt bizar, die beesten vliegen in hele grote groepen uit de grot voor ongeveer een uur lang(soms wat langer).

Voor eigen veiligheid tegen roofdieren vliegen ze niet in 1 hele grote groep naar buiten maar steeds 1 groep van verschillende groottes naar buiten.

Ze komen uit de grot als een soort grote bewegende sliert.

Heel bizar om te zien, wel echt grappig.

30/9

Om 9.15 weer in het park voor een tochtje met een heel smal bootje richting de Long Cave en Clearwater Cave.

Onderweg nog gestopt bij een klein dorpje langs de rivier waar een heel klein marktje was, was niet heel erg bijzonder.

De grotten waren er mooi om te zien.

De Clearwater Cave is de grootste grot van zuidoost Azië.

Ze zijn nog steeds bezig met te onderzoeken hoe lang de grot werkelijk is, op dit moment is de grot 170 km lang(wat gevonden is).

Daarna weer terug naar het park waar we gegeten hebben bij het restaurant op het park omdat we

s middag nog een tripje hadden naar de Deer Cave en de Lang Cave.

De Lang Cave was klein en in Mulu zeggen ze de mooiste maar dat vonden wij van niet.

De Deer Cave is dus de Cave waar de( geschatte) 3 miljoen vleermuizen hangen.

Wel heel vet om te zien, alleen jammer dat ze daar juist leven omdat de grot zo hoog is.

Dus je hoort ze wel echt goed, alleen zie je ze niet echt.

Wat je ziet is hele grote zwarte vlekken boven je hangen.

Hele aparte beesten, ze vliegen ook wel in grote groepen met ze alle naar buiten maar komen alleen weer terug vroeg in de morgen.

Ze vertrekken zo rond 17.30 en komen rond 4 a 5 uur ’s nachts weer terug.

1/10

Omdat ik me nog steeds niet helemaal lekker voelde hebben we een heerlijke dag niets gedaan, gewoon lekker op de kamer in bed met airco filmpjes gekeken en room service besteld ;)

Mag ook wel is na 5 hele drukke weken.

2/10

’s Morgens hadden we een tripje geboekt wat de Canopy walk heet.

Wat in het kort gezegd is over een brug van planken en touwen door de toppen van de bomen lopen(zie foto) op ongeveer 25-35 meter boven de grond.

Hier in Mulu is de langste Canopy ter wereld op dit moment, van bijna een halve km lang.

Het zijn allemaal verschillende bruggen die bij elkaar 1 grote ronde maken, van de ene boom naar de andere boom en dan heb je weer een platform.

Echt heel leuk om te doen, soms een beetje eng met al dat gekraak en je moet ook uitkijken want je mag maar met 2 personen tegelijk op 1 stuk brug lopen en ook weer niet met meer dan 4 op een groot platform en maar 2 personen tegelijk op een klein platform.

Daarna hebben we nog een rondje gelopen door de jungle naar een waterval, maar die was zo klein die was de naam echt niet waardig.

Nog even op het park gegeten en toen weer terug naar het resort.

’s Avonds zouden we nog een night walk doen, maar ik was zo moe en nog steeds niet helemaal de oude dus hebben we besloten die over te slaan en lekker vroeg het bed in te duiken.

3/10

Na heerlijk uitgeslapen te hebben en ontbeten in het resort moesten we om 12 uur uitchecken.

Helaas was er rond het resort niet veel te beleven, en zelfs toen we drankjes bestelden in het restaurant werden we weg gekeken.

We moesten wachten tot 13.15 dan konden we naar het vliegveld van Mulu om onze vlucht naar Kuching te halen.

Dit keer zat het vliegtuig half vol, dus weer ruimte genoeg om een lekker plekje uit te zoeken.

Jammer genoeg was het in Kuching heel slecht weer en hadden we dus ook wat turbulentie (voor mij de eerste keer zo erg, best eng).

We hebben op het vliegveld via de toerist information kunnen opbellen naar de Lodge die we als tip hadden gehad van Ronald.

Gelukkig hadden ze nog 1 kamer vrij en we zijn er met de taxi heen 

gereden.

Aangekomen bij de lodge, zag het er allemaal zo leuk uit en gezellig.

Eindelijk een echte backpackers plek met een gezellige rooftopbar.

’s Middags nog een rondje door de stad gelopen door de regen en lekker sushi gegeten en een overheerlijke laatste massage van 1,5 uur genomen om het af te leren :P

Toen we terug kwamen bij de lodge besloten we nog even een drankje te doen bij de rooftopbar.

De eigenaren stonden achter de bar en er waren nog 2 Nederlandse jongens, het werd eigenlijk wel gezellig en 1 drankje werden er toen wat meer;)

4/10

Klein beetje bijtijds opgestaan en na een ontbijtje in de rooftopbar zijn we de stad in gegaan om een beetje te winkelen.

Ons laatste dagje van de vakantie en dat voelt toch een beetje raar.

We waren allebei echt heel moe van die 6 weken, alle indrukken en alle dingen die we hebben meegemaakt.

We waren echt wel klaar om weer naar huis te gaan, lekker omringt door je eigen spulletjes en even niks doen op de bank.

De laatste souvenirs gekocht en weer terug naar de lodge om onze tassen te pakken en door een taxi om 15.15 naar het vliegveld gebracht te worden.

Pff het lijkt een eeuwigheid wachten op het vliegveld en wachten en wachten en te bedenken dat het nog 4 vluchten duurt voordat je thuis bent, nog ongeveer 30 uur voordat we in Amsterdam staan.

Nu zijn we het echt goed zat, vermoeidheid slaat echt toe nu.  

Om kwart over 11 kwamen we na 2 vluchten aan op Jakarta, het leek zolang te duren maar we hadden pas 2 kleine vluchten gehad en de 2 langste vluchten moesten nog komen.

Op Jakarta werden we opgewacht door een mannetje van Etihad airlines, hij had een brief vast met mijn naam erop.

Ik moest even 2 keer kijken voordat het tot me doordrong.

Hij nam ons mee een balie vlakbij, vroeg om al onze papieren en ging voor ons alles regelen met inchecken enz.

Hoe lekker is dat, we hoefde niets meer te doen.

5/10

Onze vlucht naar Abu Dhabi ging om kwart voor 2, we hebben toen gelijk een slaaptabletje genomen en hebben eigenlijk de hele vlucht geslapen.

We hadden echt mazzel dat de 2 rijen achter ons leeg waren, en we dus allebei heerlijk 2 stoelen hadden om op te slapen.

Nu zitten we al ongeveer 1,5 op Abu Dhabi te wachten (wat trouwens echt het ergste vliegveld is wat ik heb gezien) en we moeten nog even.

De helft van de vluchten heeft namelijk vertraging en die van ons dus ook.

Onze vlucht staan nu op 11 uur, en ik hoop dat dat zo blijft.

Misschien leuk om te weten:

-Dat als we straks weer in Amsterdam staan, we er in totaal in 6 weken 14 vluchten op hebben zitten.

-Dat Indonesië en Maleisië praktisch de zelfde taal spreken.

-Dat we er eindelijk achter zijn waarom Indonesische mensen zo graag  met ons (blanke “toeristen”)   op de foto willen. Ze kijken naar de huidskleur, het gelaat(vriendelijk) en de neus. En als dat allemaal klopt in hun ogen dan willen ze super graag op de foto met je.

Zo dit was het dan….. al onze avonturen in een notendop en mijn laatste reisverslag.

Ik hoop dat jullie het leuk vonden om al onze verhalen te lezen en een klein beetje een idee hebben van hoe wij het gehad hebben en dingen hebben beleeft.

Iedereen bedankt voor het lezen en alle leuke reacties.

Willen jullie meer foto’s zien kom maar langs, we hebben er ongeveer 6000 ;)

En nog meer verhalen.