Borneo!

20/9

Na een vroeg ontbijt in het hotel zijn we in de taxi vertrokken naar het vliegveld van Ende.

Het was een heel klein vliegveld, 1 gate op Schiphol is nog groter.

De beveiliging is ook echt een grap, onze paspoorten werden niet eens gecontroleerd.

De opstijg en landingsbanen waren ook niet echt afgeschermd, we zagen schoolkinderen oversteken om naar school te gaan (heel bizar).

Ook wij moesten gewoon over de banen lopen om via een verrijdbare trap het kleine vliegtuigje in te stappen.

De eerste vlucht naar Koepang op Timor duurde ongeveer 45 minuten.

Daar moesten we overstappen om vervolgens onze reis naar Jakarta te vervolgen.

Helaas hadden we niet gezien (het reisbureau had het ook niet gezegd) dat we op Java nog een keer moesten overstappen.

Dus op 1 dag hebben we 3 vluchten gehad :P

Eenmaal aangekomen in Jakarta was het wel een beetje een raar gevoel omdat we daar 4 weken geleden begonnen zijn met de vaders en daar nu weer stonden.

Het is niet een hele leuke stad en omdat we de volgende ochtend weer vroeg vlogen richting Borneo hadden we besloten om een hotel dichtbij het vliegveld te nemen.

Wij een taxi gepakt, zonder drukte zou het maar ongeveer 5 minuten rijden zijn.

Helaas was het redelijk druk (einde van de middag) en duurde het langer.

Ook hielp het niet echt dat de chauffeur een beetje reed als een idioot, en dus hadden we een botsing.

Gelukkig niet heel hard, maar ja in een auto zonder gordels is het nog minder prettig.

Ik had gelijk een stijve nek helaas, verder was er gelukkig niet veel (ook niet heel veel schade aan de auto’s).

Wat wel echt heel erg was, de chauffeur stapte uit om te kijken en de man van de andere auto ook (natuurlijk echt niet blij, zag eruit als een vrij nieuwe  auto).

En onze chauffeur wilde gewoon weer instappen en weg rijden, die man natuurlijk over de zeik.

Uiteindelijk pakte de chauffeur  een potje uit zijn auto en smeerde het op de krasjes van de auto.

Het potje was al redelijk leeg, blijkbaar was dit niet de eerste keer :P .

Dit waren 4 geweldige weken Indonesië voor ons!

De hoogte punten van Frank:

1) Het beklimmen van de Rinjani op Lombok(ook letterlijk een hoogtepunt).

2) Om de reis 2 weken te kunnen delen met de vaders.

3) Snorkelen in Indonesië(de schildpadden en de manta’s).

De hoogte punten van mij:

1) De olifanten lodge vooral de kleine Fajar en het zwemmen met de olifanten.

2) De aardige mensen die we ontmoet hebben op Flores en de ontmoeting met Gunda.

3) Het vasthouden van de schorpioen.

21/9

Om 7 uur weer richting het vliegveld om de vlucht naar Kuala Lumpur te halen.

We hadden 1 ticket van Jakarta naar Kota Kinabalu, wat zou betekenen dat onze tassen vanzelf op Kuala Lumpur airport naar de volgende vlucht gebracht zouden worden richting Kota Kinabalu.

Wij voor de zekerheid nog 2 keer gevraagd bij de incheck balie op Jakarta, maar dat vrouwtje was heel duidelijk en zei nee jullie hoeven niets te doen met de bagage die worden vanzelf naar de volgende vlucht gebracht.

Helaas was dat dus niet het geval.

Na een tijdje wachten bij de bagage band kwam er een meisje aan die ons verder zou helpen.

Blijkbaar was het allemaal erg moeilijk, we moesten mee lopen naar het kantoortje en van alles in vullen.

Ze deed een beetje alsof het onze schuld was omdat wij blijkbaar op Kuala Lumpur airport hadden moeten zeggen dat we bagage bij ons hadden :S beetje raar.

Toen we de papieren hadden ingevuld zei ze; oke als ik meer weet dan bel ik jullie of stuur ik een mail dat jullie de tassen op kunnen  halen.

Heel bizar, ze wist niet welk hotel we zouden verblijven en als onze laptop en mobiel leeg zouden zijn de volgende dag kon ze ons niet eens meer bereiken.

Daar namen we dus geen genoegen mee, ook wilde ze ons niet helpen met een hotel.

Na 2 uur chagrijnig op het vliegveld met haar heen en weer bakkeleien hadden we eindelijk een hotel gevonden door er verschillende op te bellen.

Wij hadden haar nummer en zij die van ons en het hotel, dus we waren iets meer gerust gesteld.

’s Avonds om 8 uur hebben we haar nog opgebeld om te laten weten dat we toch in een ander hotel verbleven (dat eerste hotel was zo vies) en om te vragen of ze al iets meer wist over hoelaat de tassen zouden komen.

Helaas wist ze dat nog niet.

Maar een rondje door de stad gelopen om ergens wat te gaan eten.

We vonden een soort van indoor markt achtig iets waar in het midden allemaal tafels stonden om aan te eten en daar om heen echt super veel bakken met allemaal verschillende soorten vis die je vers kon uitzoeken.

Van alles hadden ze daar, echt hele grote vissen (daar kon je met een heel gezin van eten) en grote kreeften.

Helaas was mijn vader er niet meer bij, anders had Frank er zeker willen eten.

Ik ben daar niet zo van, eerst m’n eten levend uit te zoeken en dan vervolgens om je bord te krijgen.

22/9

De volgende ochtend hebben we de kamer maar voor nog een nacht geboekt.

Om 11 uur werden we gebeld, de tassen waren er maar konden nog niet bij het hotel afgezet worden.

Pas na 1 uur zei ze, maar Frank was al redelijk pissig  en wilde de tassen direct hebben.

Gelukkig na 3 kwartier werd er op de kamer deur geklopt en de tassen stonden voor de deur…. Jeeeuh!

’s Middag de stad nog even in gegaan, we wilden kijken of we een tripje voor de volgende dag konden boeken.

Helaas hadden we niet door dat het Zondag was en dus niet zoals in Indonesië alles gewoon open is.

Daarna over een marktje heen gelopen maar het was allemaal niet heel bijzonder.

De stad is niet gezellig niet mooi en erg vies, we baalden dus enorm dat we wegens de tassen een extra nacht moesten blijven.

We liepen langs het water en daar lagen wat bootjes die naar kleine eilandjes voor de kust vaarde,   

Een man kwam naar ons toe om te vragen of we daarheen wilden en we dacht ach er is echt niets te beleven in de stad dus waarom niet.

Was een redelijk klein bootje en ging echt snel over het water heen.

Af en toe kwam de punt van de boot hoog boven het water en sloeg vervolgens echt keihard op water neer.

1 keer zelfs zo hoog, we vlogen echt wel een meter van de bankjes af en knalde zo hard weer neer

Dat Frank met zijn rug super hard tegen de reling aan kwam.

Hij werd lijkbleek, en kon geen woord meer uitbrengen zoveel pijn had hij.

Ik heb Frank nog nooit zo gezien.

Het eiland was dus niet heel geweldig, was een mooi eiland waar grote varanen leven waarvan we er 2 van een meter hebben gezien.

Maar zowel Frank als ik hadden heel veel last van die klap en dan geniet je toch niet echt meer.

De rest van de dag niet veel gedaan, op de kamer gerelaxt en wat gegeten.

23/9

Na het ontbijt gelijk weer het centrum in gegaan voor het boeken van een trip, om de stad uit te kunnen.

We hebben toen een tripje geboekt voor de volgende dag, 3 dagen en 2 nachten bij Sandakan in de buurt (Een rivier cruise over de Kinabatan heen.)

We hebben toen s’ middags om half 1 dus bus gepakt naar Sandakan, we dachten zo om veel te kunnen zien van het mooie landschap, helaas viel dat een klein beetje tegen.

De busrit duurde ongeveer 7 uur.

Een leuk klein backpackers hotelletje uitgezocht en daarna wat gegeten en vroeg naar bed.

24/9

Om 8 uur werden we bij het hotel opgepikt om vervolgens met een groepje van 6 naar het Sepilok orang-oetan rehabilitation reservaat te gaan.

We moesten eerst nog naar de haven vlakbij het hotel om onze gids op te halen, we stonden daar even te wachten en het Engelse stelletje(Steve & Sarah) die voor ons in het busje zaten herinnerde zich ineens dat ze de paspoorten vergeten  waren in de hotel kamer onder het matras.

Snel nog even terug gereden en toen konden we eindelijk naar de orang-oetans.

Het is een reservaat waar de orang-oetans worden opgevangen die verlaten zijn door hun ouders of werden gehouden als huisdieren.

Daar ondergaan ze dan 3 stappen om ervoor te zorgen dat ze weer “wild” worden en dus in de jungle weer voor zichzelf kunnen zorgen.

Je mag ze ook niet aanraken, ook al zijn ze soms nieuwsgierig en willen ze ons(mensen) aanraken.

Wij moeten dan zorgen dat dat niet kan, dus ze genoeg ruimte geven.

Omdat elke menselijke aanraking slecht is in het proces om ze volledig wild te maken.

Ze hebben een platform waar ze 2 keer per dag eten op leggen, zodat wij ze kunnen bewonderen.

Het is dus niet zoals in een dierentuin of iets, ze komen alleen als ze daar zin in hebben.

Ze zorgen voor zichzelf dus ze kunnen genoeg in de jungle eten.

Het is dus niet zeker dat je ze altijd ziet.

Maar gelukkig hebben wij ze wel gezien, en het was wel echt heel gaaf.

Wel veel mensen maar gelukkig niet zoveel als in het hoogseizoen.

We hebben 4 kleine orang-oetans gezien, die lekker aan het eten en spelen waren.

En 1 grote mama orang-oetan die met haar baby over ons heen slingerde, dat was zo geweldig.

Ik wilde echt die moeder en baby goed op de foto, dus hebben daar lang gestaan in de hitte van de zon(35 graden denk ik, in de zon dus echt heel heet) en echt belachelijk veel foto’s gemaakt.

Toen we weg wilden gaan, kwam er 1 van die kleinere zelfs op de reling van het plateau zitten en volgden de mensen die weg liepen.

Daarna met de bus weer terug naar de haven gereden waar we met de boot de rivier op gingen richting onze eerste lodge.

Na een uur varen kwamen we daar aan en na de heerlijke lunch daar konden we naar onze bungalowtjes toe.

Prachtige omgeving, tussen de bomen en de natuur en direct aan de rivier.

Na even te relaxen in onze bungalow vertrokken we om half 5 in een klein bootje met een groepje van 8 plus een gids en de “kapitein” de rivier op om de wilde dieren op te gaan zoeken.

We vaarden langs de kant om ze de dieren te kunnen spotten.

De gids en kapitein zijn daar echt meesters in, snap niet dat ze sommige dieren van grote afstanden al zien.

We hebben toen de proboscis monkey gezien, die zijn echt zo lelijk met hun hele grote neus.

Wel leuk wat die kan je alleen maar vinden op Borneo.

Veel longtail makaken, nog een ander soort aapje(zwart) met een baby(geel), veel vogels zoals de neushoorn vogel en eagles, een grote krokodil (+-4 meter) en wilde zwijnen die de rivier over zwommen.

Toen het begon te schemeren, stopte de kapitein midden op de rivier met varen en gingen we in alle rust een kopje koffie/thee drinken met een koekje erbij.

Wat heerlijk, zoveel rust en niemand in de weide omgeving te bekennen alleen maar mooie natuur en de geluiden van de dieren.

Daarna weer terug gevaren en zagen toen verschillende uilen, een klein mooi vogeltje(waarvan we de naam even kwijt zijn, reactie in het blog zijn welkom(zie foto)  en  de vuurvliegjes.

Dat ziet er zo leuk uit, het is net kerstverlichting die knippert.

Om ongeveer 7 uur waren we weer terug bij de lodge en om half 8 konden we genieten van een heerlijk buffet.

Na het eten om kwart voor 9 gingen we nog een kleine avond wandeling maken, waar we nachtdiertjes gingen spotten.

We zagen veel te grote enge spinnen, schattige kikkertjes en nog wat aparte insecten en ook veel vleermuizen.

25/9

Na een goede nachtrust in een lekker bed moesten we jammer genoeg weer heel vroeg op.

Om 6 uur moesten we klaar staan want we gingen een vroeg tripje doen.

Iedereen nog half slapend in het bootje om naar dieren te zoeken.

We hebben wel wat dieren gezien, maar eigenlijk dezelfde dieren de we gister al hadden gezien.

En halverwege weer gestopt voor een kopje koffie/thee met een koekje, dat waren echt heerlijke momentjes.

Daarna weer terug gevaren en het ontbijt stond al klaar voor ons.

Om 11 uur gingen we het volgende tripje doen, ergens langs de rivier kant gingen we een boompje planten om zo mee te helpen aan een project om de stukken die in de oorlog en alles zijn verwoest weer mooi te maken en vol met leven.

Daarna naar het dorpje Abai dat tegen over onze lodge was aan de andere kant van de rivier, om daar een kijkje te nemen en te lunchen.

Na de lunch weer terug naar de lodge waar we onze tassen moesten pakken, want we gingen verder de rivier op naar een andere lodge om daar een nachtje te verblijven (Sukau).

Na een uur varen kwamen we daar aan en kregen we een kleine uitleg over hoe de middag/avond zou verlopen.

Daarna konden we naar de bungalows om even te relaxen of op te frissen.

En om half 5 vertrokken we weer in een bootje (dit keer een andere kapitein en gids)

Om weer dieren te zoeken.

En we hadden zo ontzettend veel geluk, want daar stonden ze langs de kant in het hele hoge gras verstopt…. 3 olifanten.

Voor ons de eerste keer dat we een echte wilde olifant zagen.

Jammer genoeg waren ze niet heel goed zichtbaar, en toen er een groot schip langs vaarde en zijn hoorn liet klinken schrokken ze zo dat ze weg liepen en we hebben ze niet meer gezien.

Verder zagen we ook nog veel van dezelfde dieren als gister.

Toen we terug kwamen moesten we naar de kamer om te gaan omkleden  voor het avond eten, we moesten namelijk verplicht een sarong aan om zo een beetje wat mee te krijgen van de cultuur hier.

Na het eten nog een filmpje over de proboscis monkey gezien en super veel lol gehad met het stelletje van de bus (Steve & Sarah).

26/9

Om 7 uur stond het ontbijt klaar voor ons, en om half 8 hadden we de boot weer terug naar het vaste land (Sandakan).

Langs Abai weer terug, waar we nog een pauze hadden voor koffie en thee.

Bij de haven stond een grote bus klaar om ons naar het centrum te brengen waar we wat konden winkelen en over de markt lopen.

Daarna kregen we nog lunch in een mooi hotel in de buurt en dat was het einde van het 3 daagse tripje.

Daarna gekeken wat we verder kunnen doen bij verschillende tour bureautjes en 2 tripjes geboekt.

Maar dat lieve vriendjes is voor de volgende keer ;)